Komputerowe
Badanie Postawy Ciała - parametry
Opis ten zawiera wyjaśnienie znaczenia i sposobu
obliczania parametrów wyznaczanych w trakcie badania. Właściwe badanie pacjenta
poprzedzone jest oznaczeniem na jego ciele punktów charakterystycznych, które
po wykonaniu komputerowej fotografii będą na niej widoczne. W punktach
tych umieszcza się kursory. Na podstawie ich położenia liczone są wszystkie
parametry.
Poniższy
rysunek prezentuje rozłożenie poszczególnych punktów i ich oznaczenia.

|
Znaczenie
wskaźników:
C7 -wyrostek kolczysty siódmego kręgu szyjnego (w
programie przyjęto numerację kręgów, dla której ten krąg=0)
KP - kifoza piersiowa (uwaga: punkty KP,PL i C7
korygowane są automatycznie przez komputer po edycji płaszczyzny strzałkowej)
PL
- punkt kręgosłupa przejścia kifozy
w lordozę (zdefiniowany w środku głębokości pomiędzy Kp a LL)
LL - lordoza lędźwiwa
S1 - wyrostek kolczysty pierwszego kręgu krzyżowego
(nr.kręg.=18)
Łl,Łp - kąt dolny łopatki (lewa,prawa)
Ml,Mp - kolce biodrowe tylne-górne (lewy,prawy) (uwaga:
możemy tu także zaznaczać szczyty talerzy biodrowych)
T1,T2 - linia talii lewej (uwaga: jeśli wcięcia talii
T2,T4 nie są wyraźnie widoczne wówczas zaznaczamy je na jednakowych
wysokościach)
T3,T4 - linia talii prawej
B2,B4 - barki (uwaga: zaznaczamy je pionowo nad pachami
T1,T3)
B3,B4
(X1,X2) – punkt łączenia linii
ramion z szyją
KS - guzowatość potyliczna, wykorzystywana przy
określeniu kątów odcinka szyjnego (Uwaga! Jeśli nie badamy odcinka szyjnego
punkt ten można umieścić tuż nad C7)
|

|
[10].Długość
krzywej kręgosłupa.
Parametr
ten jest liczony ‘po kształcie kręgosłupa’, to znaczy poprzez sumowanie
odległości pomiędzy kolejnymi kręgami. Długość ta określana jest w trzech
wymiarach (to znaczy z uwzględnieniem głębokości). Wartość procentowa
odniesiona jest do podanego wzrostu pacjenta z zależności:
(długość/wzrost)*100%.
[11].
DCK -wysokość kręgosłupa.
Wynik
stanowi odległość pomiędzy punktami C7 i S1 liczona jedynie w osi pionowej.
Parametr procentowy liczony jest tak jak wyżej.
[12].
UK -maksymalne odchylenie linii wyrostków kolczystych od linii C7-S1.
Komputer
szuka największego odchylenia wyrostka kolczystego od linii prostej łączącej
punkty C7 i S1. Odległość ta określana jest w osi poziomej X.
Jeżeli
wybrany wyrostek znajduje się po prawej stronie linii C7-S1 to wynik jest
dodatni jeżeli po lewej to ujemny. Włączenie opcji liczenia wartości
absolutnej powoduje, iż w wyniku nie jest uwzględniany znak.
Dodatkowo
w wydrukach wyników można skorzystać z parametru2, który informuje o numerze
wybranego kręgu. Pamiętać tu należy o tym, iż przyjęto oznaczenia, dla
których wyrostek kolczysty kręgu C7 jest równy 0.
|

|
[13].
KNT -kąt nachylenia tułowia.
Określane
jest odchylenie linii C7-S1 od pionu w płaszczyźnie czołowej (w prawa, w
lewo). Wyznaczona wartość wyrażona jest w stopniach. Jeżeli punkt C7 położony
jest ‘na prawo’ od S1 to wynik jest dodatni, gdy ‘na lewo’ ujemny. Parametr
ABS kasuje znak.
[14].
KPT -kąt pochylenia tułowia.
Analogicznie
jak dla [13], lecz dla płaszczyzny strzałkowej. Określa pochylenie ciała ‘do
przodu’, do tyłu. Wartość jest dodatnia jeżeli C7 leży bliżej (na większej
wypukłości) niż S1.
|

|
[15].
KNM -kąt nachylenia miednicy.
Parametr
ten określa nachylenie linii łączącej punkty Ml i Mp względem poziomu
(kąt_poziom). Przyjmuje on wartości stopniowe z zakresu: ( -180 do +180).
Dlatego jeżeli Mp ‘jest wyżej’ niż Ml są to kąty (0-180), w przeciwnym
wypadku [-180 - 0). Wartość podana w milimetrach
oznacza różnice wysokości położenia punktów. Od współrzędnej Y p.Ml odejmuje
się wsp. Y p.Mp. Znak tego działania można przewidzieć pamiętając o tym, iż
punkt odniesienie (0,0) znajduje się w lewym dolnym punkcie okna roboczego.
[16].
KSM -kąt skręcenia miednicy.
Analogicznie
jak dla [15], ale liczone w płaszczyźnie strzałkowe. Jeżeli Mp jest na
większej wypukłości niż Ml wówczas wynik jest wartością dodatnią.
|

|
[17]. TT -różnica
wysokości trójkątów talii.
Parametr
liczony jest w płaszczyźnie czołowej. Wynik=odl_l-odl_p.
Wartość ABS podaje wynik
bez znaku.
Wynik wyrażony procentowo
liczony jest z zależności:
(
(odl_l-odl_p)/(odl_l+odl_p) )*100%.
[18]. TS -różnica
szerokości trójkątów talii.
Analogicznie
jak [17] dla różnic liczonych w osi X.
|

|
[19].
KRL, KRP – kąt linii ramion.
|

|
[20]. UL -różnica
wysokości dolnych kątów łopatek (nachylenie).
Określane
analogicznie jak dla kolców biodrowych (parametr[15])
[21].
UB -różnica głebokości dolnych kątów łopatek (skręcenie).
Analogicznie
jak parametr[16].
[22].
OL -różnica oddalenia dolnych kątów łopatek od kręgosłupa.
Odcinki
pomiędzy kolejnymi punktami wyrostków kolczystych aproksymowane są liniami
prostymi. Wynik=odl_l-odl_p; Wynik[%]=((odl_l-odl_p)/(odl_l+odl_p) )*100%.
|

|
[23].
DKS – wysokość odcinka szyjnego
Liczona
pomiędzy punktami C7 i KS
GKS
– głębokość odcinka szyjnego
Maksymalne
wgłębienie liczone od pionu przechodzącego przez punkt C7
[24].
Łączna wysokość kręgosłupa
Pomiędzy
punktami S1_KS = DCK+DKS
|

|
[25]. KLB -kąt
nachylenia linii barków.
Wszystkie
dane liczone analogicznie jak dla nachylenia linii miednicy (parametr[15])
|

|
[26].
WBS –współczyn. asymetrii barków względem KK (punktu S1)
Liczona
jest różnica odległości w osi poziomej od prostej przechodzącej przez punkt
S1. Wszystkie wyniki określane są identycznie jak przy parametrze[22].
[27]. WBC -współczynnik
asymetrii barków względem punktu C7.
Identycznie
jak parametr[26], z tym, że punkt odniesienia stanowi wyrostek kolczysty
siódmego kręgu szyjnego (wskaźnik C7).
|

|
[28]. Kąt nachylenia,
pochylenia odcinka szyjnego C7-KS
względem C7
Wartości
obliczane analogicznie jak dla parametru [13,14].
[29]. Kąt nachylenia,
pochylenia odcinka szyjnego KP-KS
względem KP
|

|
[30]. ALFA -nachylenie
odcinka lędźwiowo-krzyżowego.
[31]. BETA -nachylenie
odcinka piersiowo-lędźwiowego.
[32]. GAMMA -nachylenie
odcinka piersiowego górnego.
[33]. DELTA -łączna
wielkość krzywizn.
DELTA=ALFA+BETA+GAMMA.
[34]. MI -wskaźnik
kompensacji.
MI=KKP-KLL,
(parametr[40], parametr[35]).
[35]. KLL -lordoza
lędźwiowa.
KLL=180-(ALFA+BETA).
|

|
[36]. DLL -długość
S1-LL. Położenie szczytu lordozy
liczona od S1.
[37]. RLL -długość
S1-PL. Wysokość lordozy liczona
pomiędzy S1 a punktem przejścia
[38]. GLL -głebokość
LL-PL.
[39]. WLL -wskaźnik
stosunku głębokości do długości.
WLL=GLL/RLL.
[40]. KKP -kifoza
piersiowa
KKP =180-(BETA+GAMMA).
[41]. DKP -długość
C7-KP. Położenie szczytu kifozy
liczone od C7
[42]. RKP -długość
C7-PL. Wysokość kifozy liczona
pomiędzy C7 a PL
RKP[%]=100%*RKP/DCK.
[43]. GKP -głębokość
KP-PL.
[44]. WKP -wskaźnik
stosunku głębokości do długości.
WKP=GKP/RKP.
|

|
Poniższe parametry służą do
zdefiniowania kształtu kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej
[45] Liczba łuków; Liczba przecięć kręgosłupa z linią
C7-S1
[46] Łuk prawostronny: długość, strzałka, kąt
[47] Łuk lewostronny: długość, strzałka, kąt
|

|
Określa parametry wybranych przekrojów
[48][50] rotacja wyznaczana analogicznie jak dla parametru [16].
[49][51] garb żebrowy liczony względem linii kręgosłupa
|

 
|
W najnowszej wersji oprogramowania wprowadzono nowy
(automatyczny) sposób analizy i wyliczania parametrów dla kręgosłupa w
płaszczyźnie strzałkowej. Parametry te oznaczono końcówką (a).
Punkt PL wyznaczany jest jako przecięcie odcinka C7-S1 z
krzywą kręgosłupa.
Punkt KP wskazuje strzałkę łuku kifozy piersiowej (miejsce
maksymalnej odległości łuku od jego cięciwy –odcinka C7-PL)
Punkt LL wskazuje strzałkę łuku lordozy lędźwiowej
[52] Długość kifozy piersiowej DKP(a) – odległość C7-PL
Długość lordozy lędźwiowej DLL(a) – odległość PL-S1
Wartości normalizowane do jedności liczone są według
następujących wzorów DKP/(DKP+DLL) ; DLL(DKP+DLL);
i stosunek DKP/DLL.
[53] Głębokość kifozy piersiowe GKP(a) –długość strzałki łuku kifozy.
GLL(a) – głębokość lordozy. Wartości normalizowane: GKP/(GKP+GLL);
GLL(GKP+GLL); GKP/GLL;
[54] Wskaźnik głębokości do długości kifozy WKP = GKP/DKP;
lordozy WLL = GLL/DLL; Normalizowane j.w.
[55] Powierzchnia kifozy PKP; powierzchnia lordozy PLL
[56] Kąt kifozy piersiowej KKP =180-GAMMA-BETA_K
Kąt lordozy lędźwiowej KLL = 180 – ALFA – BETA_L
[57] Poszczególne kąty wyznaczane są względem odcinka C7-S1, dzięki czemu
analiza uniezależniona jest od pochylenia całej sylwetki. Aby zwiększyć
dokładność wyznaczania parametrów wprowadzono dwie niezależne miary kąta
BETA_K dla kifozy i BETA_L dla lordozy
|
Oceniając wynik badania
przyjmujemy, iż postawa prawidłowa, to postawa osiowo symetryczna, zaś
odchylenia od tej symetrii, to już różnego stopnia nieprawidłowości. Ponieważ
nie jest możliwe pokazanie na skórze pacjenta punktów fizjologicznych z
dokładnością większą niż 5mm, przyjmujemy, że granicą błędu przypadkowego
metody jest 1cm. Dlatego np. o asymetrii łopatek powiemy, gdy przekracza ona
1.5cm, a jest bardziej znacząca powyżej 2.5cm.
Mamy nadzieję, iż wkrótce
powstaną normy fizjologiczne, które spowodują ujednolicenie opisów
przeprowadzonych badań.
|